ஆரெனின் கண்டால் சொல்வீர்...

செம்பொட்டுபுலரும்காலைநிதம் 

வானில்பறந்துபாங்காய்..  

 சிலிர்க்கும்சிட்டேகொஞ்சம் 

கேளென்இசைக்கும்நெஞ்சம்... 

  

பெட்டைக்குருவிஉன்னை 

பேணமறந்துபோனோம்..! 

முற்றும்அழிந்தபின்னே 

இங்கேநினைவுநாளாவிளக்குகின்றோம்..

அலைகற்றைஎழுப்பும்  தாக்கம் 

சிதைந்ததெம்மழலைஏக்கம்..! 

  

உச்சிமிகப்பழுக்கும்வயதில் 

காணவோநீயும்  இல்லை... 

  

எத்தனைமரங்கள்கொன்றோம்...! 

எத்தனைபறவைதின்றோம்...!

  

வலைஉலகம்சுமக்கும்பெயரை -எம்மையும் 

அறியாமல்வல்லூறாய்வதைத்தேகொன்றோம்.. 

  

நெற்றைகொடுக்கும்கைகள்  -நிதம் 

உன்னைகாணாதுகண்கள்தேங்கும்...!

  

ரெட்டைசிறகுபோதும்ஆரெனின் 

எனக்குத்தாரும்... 

  

பீடித்தமானுடம்வேண்டாம் 

நீவாழ்ந்தவெறுங்கூடெனக்குப்போதும்... 

யாரெனில்எனக்குச்சொல்வீர் 

ஆங்கோர்குருவிகண்டால்.. 

 எழுத்துருவாக்கம்

கவிதைக்காரன்

மீண்டும் மற்றுமொரு பதிவினூடாகச் சந்திக்கின்றேன், 
அன்புடன், 
ஹரி பாபு.